Monthly Archives: January 2009

ผมเกิดก่อน 14 ตุลา 16 ได้ 2 ปี เเละ ก่อน 6 ตุลา 19 ได้ 6 ปี พอเริ่มรู้ความ ผมก็ได้ยินคำว่า คอมมูนิสต์ ,พื้นที่สีเเดง,ผกค. เเละเพลงปลุกใจหลากหลายท่วงทำนอง ที่รัฐบาลในยุคนั้นเปิดกรอกหูประชาชน จะว่าไปแล้ว คุณลุง สันติ ลุนเพ่ คงเป็นนักร้องเพลงพ๊อพคนเเรกที่ผมรู้จัก ตอนบ่ายๆ หลังจากตื่นนอนในโรงนอนเเผนกอนุบาล (ตอนเด็กๆ ผมอ่านออกเสียงคำว่า "เเผนก" เป็น "เเผน-กอ" โง่ซะ)ผมกับบรรดาเหล่านักเรียนอนุบาลทั้งหลายต้องเข้าห้องดนตรีเพื่อไปนั่งร้องเพลง โดยมีคุณครูคนหนึ่งนั่งเล่นเปียโนคลอไปด้วย โรงเรียนเเห่งเเรกของผมนี่ก็โคตรไฮโซเลย เจ้าของเป็นถึงคนระดับคุณหญิง เป็นคุณหญิงตราตั้งที่มีสายสัมพันธ์กับคนในรัฐบาล เอ่ยนามสกุลมา คนรู้จักกันทั้งเมือง … Continue reading →

ช่วงโพล้เพล้ของฤดูหนาวอยู่ในช่วงราวๆ 6 โมงเย็น เเต่ถ้าหน้าร้อน ดวงอาทิตย์จะตกช้ากว่า ประมาณ สองทุ่ม หรือ อย่างช้า สองทุ่มครึ่ง ผมชอบบรรยากาศช่วงนี้ที่สุด ยิ่งในช่วงหน้าหนาว ผมมักจะอยู่หลังร้าน ยืนจิบกาเเฟร้อนๆ ใส่เเจ๊กเก๊ตตัวหนาๆ ยืนมองไปตรงขอบฟ้า..ตรงนั้น   ต่อให้คนไร้ความโรเเมนติคอย่างผมยังมองเห็นความงาม  พระอาทิตย์ตกดิน ณ ถิ่นที่ได้รับฉายาว่า Blue sky Carolina ที่ๆมีท้องฟ้าสีฟ้าใสสวย สวยกว่าทุกๆที่ ที่ผมเคยไป   เเม้ว่าตรงขอบฟ้าที่ผมมอง จะมีอพาตเม้นต์ขวาง พร้อมกับต้นไม้ที่ไร้ใบ เเลเห็นเป็นเงาดำๆ เเละ เส้นสายหงิกงอ เหมือนกับขดเส้นเลือดสีดำหลายกระจุก พ้นจากจุดนั้น มีริ้วสีชมพูเข้ม เเละ จางลงเมื่อมองสูงขึ้นไป จนมันตัดกับสีฟ้าทึมๆจนกลายเป็นสีเขียวมรกต สูงจากนั้นขึ้นไป … Continue reading →

บ่าย วันอาทิตย์….ช่วงเวลาที่ปลอดโปร่งที่สุดของเเต่ละวันในสัปดาห์ ผมชอบช่วงเวลานี้ที่สุด ยิ่งในช่วงฤดูหนาวเเบบนี้   ถ้าตัดกิจกรรมเดิมๆ(ไปกินอาหารจีน,ไปตลาด,ไปเช่าหนัง)ซึ่งเป็นกิจกรรมภาคบังคับที่ผมไม่สามารถจะเลี่ยงได้ ผมอยากจะนอนพังพาบอยู่บนเตียงเเบบตอนนี้นี่เเหละ  ตอนช่วงเช้าๆ ก็ขอเเค่ กาเเฟซักถ้วยนึง ขนมซักชิ้นนึง จะเป็น เค้ก หรือ มัฟฟิน ก็ได้ เเล้วก็ computer HP laptop พร้อมพ่วง thai keyboard สำหรับพิมพ์ไทย เเค่นี้ก็พอเเล้ว เเต่ก็จนใจสำหรับช่วงสายๆ ถึงบ่าย เพราะทุกคนพร้อมใจกันออกไปกินข้าวข้างนอก ถ้าผมไม่ออกไปด้วย ก็..อด   ผมจำใจต้องไปด้วย กินอาหารจีนบัฟเฟ่ เจ้าเดิม ไปตลาดเดิม ไปเช่าละครที่มีพล๊อตเดิมๆมาดู ทำไงได้วะ…สังคมก็ไม่มี มีเเต่งานๆๆๆ กับ โลกไซเบอร์ … Continue reading →

หนาววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว…..ชิบหาย

ถ้าน้องคนนั้นรับสาย ผมคงไม่ได้มานั่งพิมพ์บล๊อกอยู่ที่นี่   เมื่อคืนวันเสาร์ หลังจากเสร็จภาระกิจการงาน ปรกติเเล้ว ผมมักจะออกไปนั่งเล่นหลังร้าน นั่งสูบบุหรี่ คุญโทรศัพท์ฆ่าเวลารอคนอื่นๆเสร็จงานเเล้วค่อยกลับบ้านพร้อมกัน   โชคดีที่ผมโทรหาน้องคนหนึ่ง เเต่หล่อนไม่รับสาย ผมเลยเซ็ง เดินกลับเข้าไปข้างใน วานให้เเม่ถอนหงอกให้ …จริงๆเเล้วเเม่ไม่ค่อยชอบถอนผมให้ซักเท่าไหร่ ตาเเกไม่ค่อยดี ขนาดลูกน้ำตาดีๆ มันยังไม่ชอบเลย   อยู่ๆก็มีรถตำรวจ รถพยาบาล เเละ รถดับเพลิง เเล่นมาจอดหน้าร้าน จนท. รถพยาบาล จัดเเจงกางเตียงเข็นไปทางร้านขายปีกไก่ทอดข้างๆร้านผมนี่เอง….ผมก็งง…อะไรวะ มาทำไม สงสัยไฟไหม้ร้าน หรือ อะไรซักอย่าง ผมเลยรีบออกไปเช็คตามประสาคนสอดรู้สอดเห็น   ผมเจอ ผจก.ของร้าน เป็นหญิงกลางคน ผิวขาว หล่อนบอกว่า เมื่อซักสิบนาที … Continue reading →

1.26 am /1/1/2009   ผ่านไปอีกหนึ่งปี จากปีชวด สู่ปีฉลู ซึ่งไม่พ้นที่จะถูกตั้งชื่อว่าปี วัวบ้า บ้าไม่ต่างจากเราๆ ท่านๆ ซึ่งนับวันจะถูกความบ้าครอบงำมากขึ้นๆทุกปี แต่ละปีก็มีเรื่องบ้าๆเกิดขึ้นจากน้ำมือของคนบ้าๆ บนโลกบ้าๆใบนี้ บ้าคนเดียวไม่พอ ยังบ้ากันเป็นหมู่คณะ ผมก็ถือว่าบ้าไปกับเขาด้วย ทำไงได้ …ก็ผมมันบ้านี่หว่า   ผมเคยเขียนลงในเสปซไว้ครั้งหนึ่ง เกี่ยวกับการเเบ่งเเยกเหล่า เเยกก๊ก เเยกกลุ่ม ที่ทำให้ขาดไร้ซึ่งความเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน หันมามองดูบ้านเราสิ ภาพมันเด่นชัดเหลือเกิน  มีเสื้อเหลือง มีเสื้อเเดง เเถมมีเสื้อขาวด้วย ในขณะที่ต่างฝ่ายต่างยึดมั่นในวิถีทางของตัวเองอย่างเข้มข้น สุดขั้ว   ถ้าผมไม่อัปเปหิตัวเองมาจากเมืองไทยเสียก่อน ผมคงไม่ได้อยู่ในสภาพของผู้สังเกตุการณ์(ที่เอาใจช่วยฝ่ายใด ฝ่ายหนึ่ง)แบบนี้ ผมคงได้อยู่ในฐานะเพื่อนร่วมทุกข์กับคุณๆอีกหลายคน ผมอาจจะไม่ได้ลอยตัวเหนือปัญหา เเถมปากเก่งในลักษณะเดียวกันกับ เซียนข้างสนามที่ไม่ได้ลงต่อยเอง … Continue reading →