Monthly Archives: December 2008

วิธีเดียวที่จะปราบโจรได้ คือ ต้องเป็นโจรไปกับมันด้วย…………..ไม่งั้น ไม่จบไม่สิ้น เฉกเช่นเดียวกันกับสิ่งที่เกิดไปเมื่อเร็วๆนี้  มีคนเจ็บ มีคนตาย มีคนถูกซื้อให้ไปตาย ไม่ต่างจากม้าใช้ชั้นดี ในขณะที่ไอ้ตัวก่อการลอยหน้าลอยตาอยู่ที่ไหนสักที่หนึ่งบนโลกใบนี้ พอเงินมา โจรเสื้อเเดงก็ออกอาละวาด ไม่ต่างไปจากสัตว์นรกหิวโหยจากขุมล่างสุด ได้รับอานิสงค์ผลบุญจากโจรใจบาป การชุมนุมเเบบ พันธมิตร เป็นการชุมนุมที่ได้ผล เพราะจิกไม่ปล่อย ผมมองในเป้าหมายหลักจากเรื่องทั้งหมดนะ  เราละเลยเรื่องของบ้านเมืองเรามานานเเล้ว นานจนนักการเมืองเหลิงในอำนาจ กินสินบาท คาดสินบน ทำตัวเหนือกฏหมาย เเละ มักจะเเก้ไขปัญหาเเบบชุ่ยๆ โดยที่ไม่เคยพึงสังวรณ์ว่า ประชาชนเลือกมันเข้ามารับใช้บ้านเมือง วิธีนี้ เป็นวิธีที่สาสมที่สุด เเละ นักการเมืองอีกหลายคนจะจำฝันร้ายนี้ไปอีกนาน พันธมิตร ถูกประนามว่า ทำตัวเยี่ยงโจร…ใช่ ครับ บางครั้ง อำนาจรัฐจะได้มาด้วยวิธีนั่งนิ่งๆ วิงวอน กราบไหว้ … Continue reading →

ผมมักจะไปตัดผมในเวลาที่ไม่สบายใจ หรือ หลังจากที่ประสบเหตุร้ายๆ สมัยอยู่เมืองไทย เอะอะ ไม่สบายใจ ก็เข้าร้านตัดผม ไม่ได้ไป hair salon ที่ไหนหรอก ร้านตัดผมธรรมดาๆนี่เเหละ เเละ ไม่เคยมีช่างประจำ นอกจากบางร้าน ที่มีช่างคนเดียว เหมือนสมัยที่ผมยังเป็นวัยรุ่น อาจารย์ ทอง (ชื่อเหมือนหมอผีไหม?)เป็นช่างประจำตัวคนเดียวที่ผมเคยตัดอยู่เป็นระยะเวลานาน ร้านของเเกอยู่เชิงสะพานข้าม คลองถนน ใกล้ๆ ราชภัฏพระนคร บางเขน สามารถมองเห็นคลองน้ำดำ(ครำ) ลมโชยมาเป็นระยะๆพร้อมกลิ่น อาจารย์ ทอง ไม่ได้เป็นอาจารย์มาจากไหนหรอก  เดิมที เเกอบรมการตัดผมมาจากในคุก สามารถตัดรองทรงได้ ทรงนักเรียน เเละ ทรงอเมริกัน ก็ได้ อีท่าไหนก็ไม่รู้ มีคนปวารณาตัวเป็นลูกศิษย์ เเกก็เลยรับสมอ้างเป็นอาจารย์ไปเลย … Continue reading →

รูปถ่ายตอนผมอายุได้ซัก 16 ตกหล่นอยู่ในบางซอกมุมของโรงรถ ซึ่งกลายเป็นที่เก็บของโดยไม่ต้องประกาศ อะไรๆก็ถูกสุมไว้ในนี้ รูปนี้ คงเป็นรูปที่ถูกส่งมาจากเมืองไทย ในช่วงวันเวลานั้น ผม …เด็กวัยรุ่น รูปร่างผอมสูง ผมสั้น เรียบร้อย เเต่เเววตาฉายเเววปฏิเสธอย่างชัดเจน ผม…ในช่วงเวลาที่พยายามครั้งเเล้วครั้งเล่าที่จะเป็นส่วนหนึ่งกับ"พวกเขา" เเต่ผมกลับไม่เคยทำสำเร็จเเม้เเต่ครั้งเดียว ผม…คนที่ต้องถูกโยกย้ายไปทั้งชีวิต ด้วยความจำยอม เเละ จำใจ เชื่อไหม? ในชีวิตผม ผมย้ายที่อยู่มาเเล้วมากกว่า 10 ครั้ง มีเพียงไม่กี่ครั้ง ที่ผมรู้สึกดี เเละ รู้สึกเเค่ว่า มันไม่มีอะไรมากไปกว่าการย้ายข้าวของไปอยู่ที่อื่น ส่วนอีกหลายๆครั้งนั้น ผมกลับรู้สึก อาลัย อาวรณ์ ภายใต้การบงการของบุคคลที่เป็นผู้หวังดี ด้วยศักดิ์ เเละ ความข้องเกี่ยว..ชีวิตของผมจึงมีคนหน้าใหม่เข้ามาเกี่ยวข้องอยู่เรื่อยๆ เเม้ว่าผมจะไม่เต็มใจนัก บ้างก็ดี … Continue reading →

หลายคนโกรธเกรี้ยว หลายคนด่าทอ หลายคนเสียผลประโยชน์….. หลายคนสนับสนุน หลายคนเห็นด้วย หลายคนไม่ได้เสียอะไรเลย….. เเต่ในระหว่างคนสองกลุ่มนี้ มีคนบางกลุ่มได้ทั้งขึ้น ทั้งล่อง…. แต่ท้ายสุด มันก็เเพ้ภัยตัวเอง ไม่มีการบรรยายไปมากกว่านี้ ไม่มีอะไรจะอธิบาย ได้เเค่เห็นน้ำใจคนไทย บางคนสบถด่าเพื่อร่วมชาติที่เสียสละเวลาออกไปต่อสู้ ไอ้ตัวการสั่งปิดนี่เเหละ….เลวที่สุด อย่าไปโทษม๊อบเลย

…ผมยืนมองตัวเองในกระจก ผมกำลังลองยีนส์ตัวใหม่ ที่จ่ายเงินซื้อมาด้วยราคาเเพงพอตัว จากราคา $198 ลดเหลือ $148 เเละ mark down อีก 50% เหลือ $78 ….เเม่เจ้า…ผมตะครุบไว้ด้วยความรวดเร็ว โดยไม่คำนึงถึงเงินที่ต้องใช้ในอนาคต …สองอาทิตย์ก่อน ตอนที่เเวะร้านเครื่องดนตรี ผมจ่ายเงินซื้อกีต้าร์โปร่ง 1 ตัว หลังจากลองจับเล่นได้เพียง 10 นาที ด้วยอาการเดียวกัน ผมรักยีนส์ ผมรักกีต้าร์…..ผมบ้าวัตถุบางชนิด ผมสะสมยีนส์ ผมสะสมกีต้าร์….ด้วยความบ้าวัตถุ มีของสองชนิดบนโลกเท่านั้น ที่ทำให้ผมควักจ่ายได้อย่างไม่คิดชีวิต ถ้าผมมีตังค์พอจ่าย ในมุมกลับกัน ผมไม่เคยคิดถึงรถคันโก้ มือถือ Iphone หรือ จ่า่ยเงินฟุ่มเฟือยกับการพนัน ผมไม่เคยติดตามผลฟุตบอล ทั้ง … Continue reading →