อู๊ด วัฏจักร

เขาไม่เคยทิ้งมาดเดิมๆ ….กางเกงยีนส์ฟิตตูด เสื้อกั๊ก ลง อักขระ "อหิงสา อโหสิ"

 

คาดหัวเป็นสรณะ เเบกกีต้าร์โปร่ง พร้อมกับย่ามใบเก่า บรรจุ ริทึ่มบ๊อกซ์ รุ่นโบราณ สมัยพระเจ้าสามหำ

 

เขาเรียกตัวเองว่า "อู๊ด วัฏจักร"

 

ร้านเเรกๆที่ผมเริ่มต้นอาชีพนักดนตรี อยู่เเถวๆ สามเเยกเกษตร เยื้องๆกับ ปากซอย เสนานิคม ชื่อร้านน่ารักเชียว "เปื้อนสี" เดิมที เป็นเวทีเล็กๆสำหรับวง trio หรือ สำหรับ นักดนตรีโฟลค์ซองค์ ภายหลังขยายเวทีให้ใหญ่ขึ้นเพื่อรองรับเเบนด์เต็ม (ที่ไม่ใช่ เเค่คนสองคน)

 

ผมกับเพื่อนอีก 2 คน ไอ้ติ๋ม เเละ ไอ้นอ เล่นประจำตั้งเเต่ 2 ทุ่ม ยัน 5 ทุ่ม ได้เงินคนละหมื่น ซึ่งนับว่าโหดทีเดียว เเต่ทำไงได้ครับ มันเป็นช่วงเริ่มต้น  ฝีมือก็ไม่ได้ดิบดีอะไรนัก เเถมเล่นเพลงราคาถูก (เพลงไทยรวมฮิต) ได้เเค่นี้ก็ถือว่าเลี้ยงตัวได้เเล้ว

 

หลังจากที่ร้านขยายขึ้น ก็เลยทำให้ต้องการวงมากขึ้น มีเเบนด์ใหญ่เล่นรอบดึก เเละ ผม กับเพื่อนๆเล่นช่วงหัวค่ำ เเถมมีมือโฟลค์ซองค์มาเล่นตอนเย็นอีก 2 คน สลับกันคนละวัน

 

ในช่วงเวลานั้น บ้านเมืองเพิ่งพ้นวิกฤตการณ์มาหมาดๆ จากเหตุการณ์ พฤษภาทมิฬ จากเหตุการณ์นี้ เเละ อิทธิพลของ อัลบั้ม ถึงเพื่อน ของอีตา ปู พงษ์สิทธิ์ คัมภีร์ ได้ทำให้มีคนอยากเป็น ปู 2 กันหลายคน มีบ้างบางคนที่อยากเป็น พี่เเอ๊ด ‘บาว คงเป็นเพราะเห็นว่า เเกเท่ห์ดีตอนที่ร้องเพลงอยู่ในม๊อบที่ ราชดำเนิน

 

เเละก็คงเป็นที่มาของ นาย อู๊ด วัฏจักร นักดนตรีโฟลค์ช่วงหัวค่ำ ผู้กระสันอยากจะเป็นพี่เเอ๊ด เสียเหลือเกิน…..

 

ผมบอกตรงๆ ผมไม่ถูกชะตากับไอ้หมอนี่เเม้เเต่นิดเดียว  มันชอบมองตาขวางๆ เเถมพูดจากวนซ่นตีนตลอดเวลา  ปรกติ ผมไม่ชอบให้ใครมาขึ้นกู ขึ้นมึงซักเท่าไหร่ถ้าไม่สนิทกัน

 

"เฮ่ย กีต้าร์ไฟฟ้าเนี่ย ของมึงรึเปล่าวะ?" นี่คือ ประโยคเเรกที่มันคุยกับผม

"ไม่ใช่ครับ ของอีกวงนึง " ผมตอบสั้น ๆ ในใจก็นึก มึงเรียนหนังสือมารึเปล่าวะ? พูดจานักเลงมาเชียว

"อ๋อ เหรอ ? ยืมเล่นได้ป่ะ?" 

"ไม่ทราบครับ เเต่ผมว่า อย่าดีกว่า"

 

มันมองหน้าผมเเบบกวนๆ  ถ้่าตาไม่ฝาด ผมเห็นมันยิ้มด้วยรอยยิ้มเเปลกๆ ยิ้มเหมือนนักเลงถูกลูบคม เเต่พยายามจะยิ้มบดบังความโมโห

 

ตั้งเเต่นั้นเป็นต้นมา ผมไม่พยายามจะอยู่ใกล้มันเท่าไหร่นัก  ไอ้ที่ตลกก็คือ มือโฟลค์ซองค์ที่เล่นสลับกับมัน ดันเป็นลูกศิษย์ของมัน ชื่อ พี ภูพาน …ผมไม่เข้าใจ ทำไม ไอ้สองตัวนี่ มันต้องตั้งนามสกุลกันเองด้วย  ไอ้ พี่ นี่ก็ไม่เบา กวนตีนพอๆกัน เพียงเเต่ว่า ไอ้พี มันไม่รุ่มร่าม เท่าไหร่

 

วันนึง ผมมาถึงร้านเร็วกว่าปรกติ ผมสังเกตุเห็นอะไรบางอย่างผิดปรกติ คือ เสียงกีต้าร์มันดูเเปลกๆไป มันไม่ใช่เสียงกีต้าร์โปร่งนี่ !!!??? ชิบหายล่ะ ผมเลยรีบเข้าไปดูข้างใน ปรากฏว่า ไอ้ อู๊ด  มันถือวิสาสะไปหยิบเอากีต้าร์ของวงรอบดึกมาเล่น  ช่างกล้า

 

พอมันลงเวที มันก็เดินมาตรงที่ผมนั่ง เเละ ยิ้มเเบบกวนตีนๆ เเบบเดิม เหมือนกับ จะบอกว่า ถ้ากูอยากจะเล่น ยังไงมึงก็ห้ามกูไม่ได้ มันเเค่ยิ้ม เเละ เดินผ่านผมไป ….

 

หลังๆมา ผมได้ยินเด็กเสิรฟบ่นกันหนาหู เรื่อง ไอ้อู๊ด น้องๆเค้าบอกว่า เค้าไม่ชอบไอ้หมอนี่นัก มันชอบกร่างกับเด็กเสิรฟ

 

"ไม่ใช่เเค่นั้นนะ พี่  พี่ลองมาดูเเกเล่นก็เเล้วกัน ผมล่ะเสียวตำรวจ" น้องคนนึงบ่น

"อ้าว ทำไมล่ะ? ตำรวจไปเกี่ยวอะไรด้วย"ผม งง

"เเหม ก็เเกเล่นด่ารัฐบาลออกไมค์ พี่ก็รู้ๆอยู่ เราต่อลำโพงออกนอกร้านด้วย ใครเดินผ่านไป ผ่านมาก็ต้องได้ยินดิ"

"เเล้ว มันด่ายังไงบ้างล่ะ?"

"ไม่รู้นะพี่ ผมไม่ค่อยอยากฟังนักหรอก เเต่วันนั้น ผมได้ยินเต็มๆเลย ว่า ไอ้เหี้ย…" น้องเค้าเอ่ยชื่อ คนๆนึง ใน รัฐบาลยุคนั้น

"เอางี้ๆ" ผมออกไอเดีย" ถ้าช่วงมันมาเล่น เราก็ถอดสายลำโพงหน้าร้านออกซะ เท่านั้นก็จบ" 

 

ก็เลยต้องทำกันเเบบนั้นไป เพื่อความปลอดภัย ก่อนที่ร้านจะโดนปิดในข้อหาปลุกระดม (ฮา)

 

ผมเคยไปนั่งฟังมัน ทอล์คโชว์ สลับกับร้องเพลงอยู่ทีนึง  อารมณ์ประมาณนี้

 

"……ผมเคยเป็นเเชมป์ ประกวดโค้ก โฟลค์ซองค์ของภาคกลาง พี่เเอ๊ด เป็นหนึ่งในคณะกรรมการการประกวด เเกเป็นมอบรางวัลให้ผมกับมือ เเละ ตั้ง ฉายาให้ผมว่า "เเอ๊ด น้อย" "

 

นี่เป็นประโยคที่มันมักจะพูดบ่อยๆ

 

"ถนนวงเเหวนรอบนอก โครงการนี้ มีเเต่อำนวยประโยชน์ให้กับคนในรัฐบาลครับ พี่น้อง ไอ้เหี้ย…นี่เเหละ เจ้าความคิด หาเรื่องตัดถนน กิน อิฐ หิน ปูน ทราย บ้านเมืองเราจะชิบหายเพราะไอ้เหี้ย….นี่เเหละ"

 

ไอ้ที่มันพูดก็อาจจะถูกล่ะครับ ….เเต่ ผมว่ามันผิดกาละเทศะ

 

มีนักดนตรีรุ่นพี่คนนึง ชื่อ พี่เปี๊ยก เเกบอกผมว่า เเกรู้จักไอ้อู๊ด มาก่อน เดิมที มันเป็นเด็กเเถวๆ อำเภอ หนองเเค สระบุรี นี่เอง

 

"โอ๊ย ไอ้เหี้ยนี่ น่ะ เเม่งเสพหมดทุกอย่าง"

"อ้าว ผมเห็นมันร้องเพลง กัญชา เเล้วก็ด่าพวกขายยาปาวๆ เกือบครึ่งชั่วโมง"

"มึงจะไปเอาอะไรกับมัน มันก็เเค่ พี่ เเอ๊ด wanna be ไม่มีอะไรหรอก ไอ้ที่มันพูดๆน่ะ เผลอๆมันอาจจะลอกมาจาก อัลบั้ม คอนเสิร์ท หัวควาย ปากหมาฯ ของ คาราบาว ก็ได้"  เออๆๆ มีส่วนเว้ย

 

เเละเเล้ว วันหนึ่ง ก็ถึงคราวซวยของมัน ผมได้ข่าวมาว่า มันไปมีเรื่องกับลูกค้า เเละ โดนพี่ต้อง เจ้าของร้านสั่งปลดกลางอากาศทันที

 

"เรื่องมันเป็นไงมาไง?" ผมถามเด็กเสิรฟคนนึง

"คืองี้ พี่…ก็เมื่อเย็นวานนี้ น่ะ มีพวกเด็ก ไทวิ(ไทยวิจิตรศิลป์ โรงเรียนศิลปะ ย่านเกษตร)มานั่งกินเหล้ากันกลุ่มใหญ่"

"เเล้ว…?"

"พวกเด็กๆนั่น มันก็ขอเพลงน่ะพี่ เเรกเห็นพี่อู๊ด เค้าก็เล่นให้ฟัง เเต่อยู่ๆไม่รู้ผีตัวไหนมาเข้าเเก เเกเลยด่าพวกเด็กไทวิฯ ว่า "กูไม่คบ ไอ้พวกนักเรียนขี้เมา"  เท่านั้นเเหละพี่ ….เด็กเเม่งปาเเก้วเลย"

"อ้อๆ สมควร"  ผมพูดอย่างสะใจ ก้ผมไม่ชอบหน้ามันมาเเต่ไหนเเต่ไรเเล้ว

 

ไม่มีใครรู้ว่า ป่านนี้ อู๊ด วัฏจักร หายไปไหน มีข่าวลือมาจาก พี่เปี๊ยกว่า ไอ้อู๊ด ตายเพราะเสพเฮโรอิน เกินขนาด เเต่ถึงมันไม่ตายด้วยยา วันนึงมันต้องตายด้วยตีน หรือ ลูกปืน เป็นเเน่เเท้ ไปดีเถอะเพื่อน กูอโหสิให้มึงหมดเเล้ว