Monthly Archives: February 2008

ในช่วง 2-3 ปีที่ผ่านมา ผมรู้สึกได้ว่า มีอะไรเเปลกๆ เกี่ยวกับอากาศ  หรือ ถ้าจะให้ลึกในรายละเอียดก็คือ อากาศเริ่มดูเเปลกๆไป หลังจากที่ ซึนามิ อัดเข้ากับชายฝั่งทะเลอันดามัน  นักวิชาการบางคนบอกว่า เเรงกระเเทกส่งผลกับเเกนโลก ทำให้เเกนโลกเคลื่อน สัญฐานของโลกเลยเปลี่ยนไป  ที่ๆเคยอยู่ไกลจากดวงอาทิตย์ กลับอยู่ใกล่ขึ้น เเต่บางที่กลับห่างออกไป ….อันนี้ ผมไม่มีความเห็น   ตาโจ้ ซึ่งขณะนี้ กำลังแรดอยู่ในเมืองไทย ได้รายงานว่า  บางวัน อากาศค่อนข้างเย็น  บางวันล่อเข้าให้ 3 ฤดู เช้าๆหนาว  สายๆร้อน บ่ายๆ ฝนตก พอตกค่ำ ก็เย็นลง  ฝนที่ตกลงมาอาจจะเป็น ฝนชะช่อมะม่วง ตามศัพท์ของชาวสวน … Continue reading →

เคยได้ไดอารี่มาเล่มหนึ่ง ของเเถมจากอะไรสักอย่างนี่เเหละ…เป็นสมุดไดอารี่ขนาดใหญ่พอๆกับใบปริญญาบัตร   ตอนนั้น ผมอายุประมาณ 20-21 ขวบ มีความคิดอ่านพอประมาณตามวัย  มีอะไรอีกหลายๆอย่างที่อยากจะเขียนลงไป  ไอเดียบ้าๆ ความในใจลึกๆ หรือ เหตุการณ์ประจำวันที่ประสบพบพาน   ผมเริ่มลงมือเขียน……   "วันนี้ ออกไปหาเหล้ากินกับพวกมัน เมาชิบหายเลย….."  จบ   ผมอาจจะจำอะไรในคืนนั้นไม่ได้ ผมเลยต่อไม่ติด คิดไม่ออก พยายามรวบรวมความจำออกมา ไอ้ที่จำได้ก็น่าเกลียดเหลือทน  มันก็สรุปได้เเค่ ไปกินเหล้า   ผมเริ่มอีกครั้ง….   "โดนเฮียเเป๊ะด่า เพราะไม่ได้ไปยื่นเอกสาร…" จบ   ตอนนั้น ผมเป็นชิปปิ้ง หากินอยู่เเถวๆย่านกรมศุลกากร  ชีวิตวันๆก็มีเเต่เดินเอกสาร เเละ … Continue reading →

ผู้หญิงผิวดำ (ไม่สวย)ทรงผมเดรคร๊อค สะพาย อคูสติค กีต้าร์ ของ Martin ส่งผ่านเสียงร้องเเหบพร่า กระเส่า ด้วยเรื่องราวของสิทธิ์มนุษย์ชน   มีเพียงหนึ่งเดียวคือ เธอ….Tracy Chapman   ผมติดใจเสียงร้องของเธอตั้งเเต่อัลบั้มเเรก ที่ออกมาในยุค 80s ที่ฟังเเล้วติดหูเลยทันทีก็คือ เพลง fast car เมโลดี้ หม่นๆ เเต่ดนตรีใส เเละ picking เพราะๆ  และ อีกเพลงที่คนไทยเกือบค่อนประเทศรู้จัก คือ Baby,can i hold you   เเต่ไอ้ที่เด็ดจริงๆคงจะเป็นเพลง Behide the wall ที่มีเเต่เสียงร้องโดยปราศจากดนตรีรองรับ … Continue reading →

น่าเเปลกมาก ที่คำว่า ศูนย์กลางจักรวาล เเบบไทยๆ ดันมีความหมายตรงข้ามกับ คำว่า center of the universe….เเบบ ฟ้า กับ เหว   คำๆนี้ในเเบบไทยๆ มักจะเอาไว้ใช้เหน็บเเนมพวกที่หลงใหลในตัวตน เเละ ชอบบังคับบัญชาผู้อื่น รวมไปถึงผูกขาดด้านความคิดเเบบเผด็จการเบ็ดเสร็จ คนพวกนี้ส่วนใหญ่จะมีอัตตาในตัวตนค่อนข้างสูง เเละ เก็บซ่อนมันเอาไว้ไม่ได้ รับได้เเต่คำชม เเต่ไม่เผื่อใจให้กับคำติเตียน   ไอ้ความหลงใหลได้ปลื้มในตัวตน มันไม่ใช่เรื่องเเปลก ใครบ้างที่ไม่มี อีโก้? ผมก็มี มีเยอะด้วย  เพียงเเค่ว่า ผมมักจะเเสดงมันออกไปเเค่ 20% ของทั้งหมดโดยประมาณ  ผมอาจจะคิดไปเองว่า  คนที่อีโก้จัดมากๆ เเละ วางตนเป็นศูนย์กลางจักรวาลมักจะเป็นบุคคลที่น่าเบื่อ ไม่ว่า … Continue reading →

"…งานเขียนตามเเนวทางสารคดีนั้น ผู้เขียนต้องทำให้ อัตวิสัย (subjective)สมดุลกับ ภววิสัย (objective)จะให้อัตวิสัยอยู่เหนือภววิสัยหาได้ไม่ คือ ต้องไม่เอาความฝันนำร่อง แต่เอาข้อเท็จจริง หรือ หลักความเป็นจริงนำร่อง นักเขียนสารคดีสามารถนำข้อเท็จจริงต่างๆที่มีอยู่หลายเเง่มุมมาเล่าใหม่ได้ เเต่เขาต้องระวังไม่ปรุงเเต่งมากจนเกินความเป็นจริง นี่คือรสชาติของการอ่านสารคดีเเนวใหม่ ซึ่งถือว่า เเตกต่างจากเอกสารรายงานข้อเท็จจริง (documentary)แตกต่างจากงานบทความ(article)เเตกต่างจากงานความเรียง(essay) อย่างไรก็ตามนักเขียนสารคดีเเนวใหม่ก็สามารถนำเอาทุกลักษณะดังกล่าวมาผสมผสานกันได้โดยยึดอิงหลักฐานต่างๆเป็นหลัก ด้วยเหตุนี้ ผลงานสารคดีที่ปรากฏอยู่ในนิตยสารหรือหนังสืพิมพ์ จึงมีชื่อใหม่เรียกว่า feature ……."     "…เป็นบุคคลมีค่าในความหมายของคำว่า "คนมีประโยชน์" และ "คนทำประโยชน์" อีกทั้งเป็นบุคคลที่เป็นตัวของตัวเอง เสมอต้นเสมอปลาย มีคุณธรรม เเละ ความกล้าหาญทางจริยธรรม ไม่ยอมสยบให้กับความเลว เเละ ความลวง แล้วเมื่อขึ้นสู่สูงสุดก็กลับสู่สามัญได้โดยไม่ขมขื่น…."     … Continue reading →

CCR หรือ Creedence Clearwater Revival วงอเมริกัน ร๊อค เเอนด์ โรล ที่หลายๆคนรู้จักดี โดยเฉพาะคนรุ่นๆ ที่ผมเรียกว่า "น้า" ทั้งหลาย…CCR ถือกำเนิดในช่วง ปี 1959 ในนามของ เดอะ กอลลิว๊อก มีผลงานออกมาบ้าง เเต่ไม่ประสบความสำเร็จเท่าที่ควร จนกระทั้งปี 1967 พวกเขากลายเป็น CCR …Creedence คือ ชื่อของเพื่อนคนหนึ่ง Clearwater คือ ประโยคหนึ่งในโฆษณาเบียร์ Revival (ฟื้นฟู)คือ การประกาศเจตนารมย์ของพวกเขา   ในช่วงระหว่าง ปี 1967 -1974  … Continue reading →

(หมายเหตุ :เรื่องสั้นเรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องสมมุติ ถ้าหากชื่อตัวละครดันไปพ้องกับใครบางคน ที่เป็นชายหนุ่มรูปงาม ทำมาหากินอยู่เเถวๆ North Carolinaล่ะก็ ทางผู้เขียนก็ขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วย ถือว่า เป็นความบกพร่องโดยสุจริตก็เเล้วกัน ….ผู้เขียน)   ฟ้าส่ง ป๋าอ้น มาเกิด ทำไมดันส่ง "ไอ้นั่น" มาเกิดด้วย   "ไอ้นั่น" เป็นสิ่งเเปลกปลอม ไม่ใช่สิ มันไม่เเปลกหรอก ถ้ามันไม่ใหญ่จนเเทบจะเกินหน้าเกินตา   เช้าวันหนึ่ง ในขณะที่ป๋าอ้นกำลังโกนหนวดอยู่ หลังจากที่ไม่ได้โกนมาหลายเดือนแล้ว(ที่ไม่โกน เพราะป๋าอ้นต้องการสร้างอิมเมจติดดิน จริงใจ พี่ชายที่เเสนดี อบอุ่น)หนวดเคราที่ดกหนาจนมีดโกนเถือไม่เข้า จนต้องใช้กรรไกรค่อยๆซอยออกก่อน (ที่ต้องโกนก็เพราะต้องการให้สาวๆเซอร์ไพร๊ซเล่นๆ ประมาณ ‘ว้าย หน้าอ่อนลงนะคะพี่’ ประมาณนั้น)ป๋าอ้นดันเหลือบไปเห็นจุดเเดงๆที่บ่าด้านซ้าย … Continue reading →