Monthly Archives: May 2007

ผมเกิดในช่วงที่ สงครามเวียดนามกำลังร้อนระอุ เเละ ในช่วงนั้นเอง ที่ วัฒนธรรมของอเมริกาได้รุกรานประเทศเราอย่างเต็มตัว เงินดอลล่าห์สะพัดราวกับดอกเห็ด ดนตรีร๊อค ยาเสพติด บุหรี่นอก เมียเช่า โสเภณี เเละ เเคมป์ จี ไอ ก็เป็นสิ่งที่ตามๆกันมา ในขณะที่บ้านเรากำลังตื่นตัวกับวัฒนธรรมเหล่านั้น รัฐบาลไทยก็ได้เดินตามก้นนโยบายของอเมริกา สนับสนุนการรุกรานประเทศเพื่อนบ้านของตัวเองอย่างหน้าชื่นตาบาน เเม้กระทั่ง ส่งทหารไทยไปร่วมรบ เเละ ให้อเมริกันมาจัดตั้งฐานทัพในหลายๆพื้นที่ เช่น ที่ อ.อู่ตะเภา จ.ชลบุรี ที่ จ. อุดรธานี หรือ ที่ โคราช เเละ อ. ตาคลี จ.พิษณุโลก   เเละ … Continue reading →

ทางร้านเพิ่งจ้างคนงานชั่วคราวมาใหม่ 2คน เป็นพ่อ กับ ลูกสาว วัยทีนเอจ สำหรับคนพ่อ ผมค่อนข้่างจะคุ้นเคยกับเเก "พี่อ้วน"เป็นคนลาวอพยพ มาอยู่ที่นี่นานเเล้ว เเกเคยเป็นเชฟมาก่อน เเละเคยเป็นลูกน้องเก่าของเเม่ ตะก่อนเเกก็เคยมาเเทนผมในช่วงที่ผมกลับเมืองไทย เป็นคนทำงานดีพอสมควร อาจจะ cook ไม่ค่อยเท่าไหร่ เเต่ ไซด์จ๊อบ เเกทำได้ดีทีเดียว ทั้งหั่นผัก หรือ ช่วยทำความสะอาดร้าน   ช่วงก่อนหน้านี้ พนักงานหน้าร้านได้ลาออกไปคนนึง ไอ้ สตีฟ กะ นังซันนี่ เลยอยากหาคนมาเทรนเอาไว้เผื่อฉุกเฉิน สองคนนั่นก็เลย ขอให้ พี่อ้วน พาลูกสาวมาเทรน ลูกสาวของพี่อ้วน ชื่อ เเคนดี้ (ไม่สวยครับ ไม่สวย … Continue reading →

ยังคง อิหลักอิเหลื่อ เช่นเคย สำหรับ พาสปอร์ต หมู่นี้ ไม่รู้เกิดอะไรขึ้นกับผม ผมมักจะโดน กับดักสภาพคล่อง อยู่เสมอ เป็นอย่างงี้ มาตั้งเเต่ปีที่เเล้ว ราวกับว่า การกลับเมืองไทยเเต่ละครั้งต้องเเลกมาซึ่งอะไรที่ทำให้ผมต้องเหนื่อย เเละ ต้องรอๆๆๆ โดยไม่มีกำหนด ในขณะที่คนอื่นๆ นึกจะทำอะไรก็ทำได้   ไม่รู้้จะไปโทษอะไรดีล่ะครับ ด่าฟ้า ดิน เทวดา ไป ก็ไร้ประโยชน์ เหตุเกิดมาจากจังหวะ ช่วงเวลาที่ไม่ลงตัว ก็เเค่นั้น   การกลับเมืองไทยเเต่ละครั้ง เป็นเีรื่องน่าสนุก น่าประทับใจ สำหรับ คนอย่างผม คนที่เคยอยู่ตัวคนเดียวในเมืองใหญ่ อย่าง กรุงเทพฯ การกลับไปสู่สภาพเเวดล้อมเดิมๆ ที่เคยอยู่ มันก็เหมือนกับการได้กลับไปหารากเหง้าของตัวเอง … Continue reading →

หลายๆคน กลัวเวที ผมก็เคยกลัว   เวทีเป็นเหมือนพื้นที่อันตราย ใครจะไปรู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้น เท่าที่รู้คือ พลาดไม่ได้ ถ้าพลาดหมายถึง การหน้าเเหกยับเยิน เเละ จะถูกจดจำไปอีกนานในฐานะ ตัวตลก ที่ร้ายไปกว่านั้นคือ อาจจะโดนขวดลอย(โดนมาเเล้ว)   ผมขึ้นเวทีๆเเรก เมื่อซักอายุ 20 เป็นงานบวช ที่เจ้าภาพจ้างวงๆอื่นเอาไว้ เเต่พอดี มือคีย์บอร์ดดันป่วย ทางวงเลยมาว่าจ้างวงสมัครเล่นของผม กับ เพื่อนๆ เพื่อให้ไปแทน เเละ มีค่าจ้างให้คนละ 200บาท   เราหอบเครื่องดนตรีกระเตงๆไป โดยนั่งมอร์เตอร์ไซค์กันไป 3 คัน บ้านงานอยู่เเถวๆชุมชนใต้สะพาน เจ็ดชั่วโคตร(สะพานต่างระดับที่มาจาก อนุสรณ์สถาน เเละ มาลงตรงข้างๆ … Continue reading →

 ดูกร ดูก่อน ….ท่านผู้เจริญ คำสรรเสริญ เยินยอยิ่งใหญ่   เเด่มิตรสนิท ผู้อันตราย คำนั้นจริงใจ ให้ทุกข์ให้โทษ   เเม้เเต่ศัตรู ก็คงไม่ต้องการ   ดูกร ดูก่อน ….คันศรธนู มีไว้เคียงคู่ เหนี่ยวรั้งสงคราม   คมหลาว คมดาบ คมหอก คมหนาม ประตูป้อมยาม เปลี่ยนใจไส้ศึก   เเม้เเต่ศัตรู ก็ยังเชิดชูเกียร์ติ เเม้เเต่ศัตรูก็ยังให้มีเกียร์ติ     พวกเราคือ นักรบ พวกเราคือ สงคราม พวกเรารบต่อความอยุติธรรม   พวกเราคือ นักรบ … Continue reading →

เท่าที่ผมสัมผัสเพื่อนๆร่วมอาชีพนักดนตรี จากประสบการณ์กว่า 10ปี ผมเชื่อว่า นักดนตรีบ้านเรามีฝีมือไม่ได้ด้อยไปกว่าฝรั่งเลย นักดนตรีตามคลับนี่เเหละครับ เผลอๆบางคนเล่นเก่งกว่าฝรั่ง หรือ ศิลปินบันทึกเสียงด้วยซ้ำ เพียงเเต่ว่าขาดโอกาส หรือ ไม่ก็เจาะทะลวงเข้าคลุกวงในกับเขาไม่ได้   หลายๆวงที่ออกอัลบั้ม ก็มาจากนักดนตรีตามคลับนี่เเหละครับ บางวงอาจจะโดนเปลี่ยนรูปแบบจากบริษัทต้นสังกัด เเต่บางวงก็ยังคงยึดมั่นในเเนวทางของตัวเอง   เเต่หลังจากที่ออกอัลบั้มมาเเล้ว บางครั้ง ก็มีที่โดนวิจารณ์เสียๆหายๆ โดยนักวิจารณ์บางคน ที่ไม่รู้เเม้กระทั่งการจับคอร์ดกีต้าร์ บางครั้ง ผมไม่เข้าใจ ว่าทำไมถึง ไม่กล้าที่จะระบุเเนวทางของศิลปินไทย ทีศิลปินต่างประเทศ คุณกลับบอกได้ว่า เขาเป็น วง punk,post punk,hardcore,rap,rap-rock,speed,trash,death,doom,black metal ฯลฯ เเต่ กับศิลปินไทย พวกคุณกลับหวงคำพวกนี้ ทำไมครับ? นักดนตรีบ้านเราเขาเสียหายตรงไหน? … Continue reading →