Monthly Archives: August 2006

ผมยังจำคืนๆนั้นได้……ไม่เคยลืม   ตอนเย็นวันนั้น ผมง่วนๆเก็บสัมภาระทุกอย่างที่มีอยู่ เบส ของ wasburn รุ่น RB 400 วิทยุเก่าๆตัวที่ผมใช้เเกะเพลงมาเกือบ 5ปี ของ silverado (ผมจำได้ว่า ซื้อมาจาก ร้านขายของหลุดจากโรงจำนำ)เสื้อผ้าอีกจำนวนหนึ่ง …ผมไม่ได้มีสมบัติพัสถานมากมายไปกว่า10ปีที่ผ่านมาเลย ไม่มีเเม้เเต่บ้านที่เป็นบ้านของผมจริงๆ …ตลกดีนะ ผมก็ยังสามารถอยู่ได้เเบบไร้ญาติขาดมิตร จนกระทั่งวันนึง…เค้านึกกันออกว่า ยังมีผมอยู่ เเละ ดึงผมไปอยู่ด้วย เเต่ ดันเป็นเวลาที่ผมไม่อยากไปไหนเเล้ว…ชีวิตคนเรานี่ก้อเเปลก มักจะไม่ถูกที่ เเละ ไม่ถูกเวลา เสมอ   จริงๆเเล้ว ก่อนหน้านั้นซัก 5ชั่วโมงก่อน ผมยังอยู่ที่ สุพรรณบุรี อยู่เลย ผมต้องไปลาเพื่อนสนิทอีกคน ที่อยู่ชายคาเดียวกัน … Continue reading →

ไม่รู้ผมลืมนึกถึงเพื่อนนักดนตรีคนนี้ไปได้ไง กระทาชาย ผู้มีนามว่า "จิ๋ว"………   ผมรู้จักกับ จิ๋ว เมื่อประมาณซัก 12 ปีก่อน ตอนนั้น ผมอายุเเค่ 23 กำลังเป็นนักดนตรีไฟเเรง ที่เพิ่งผ่านการโดนไล่ออกจากวงเก่าๆ เเละมาทำวงใหม่ พร้อมกับปรับปรุงตัวใหม่…จิ๋ว เข้ามาเเทนที่ มือคีย์บอร์ดคนเก่า ที่ไม่ค่อยจะได้เรื่อง แถม ยโส อีกต่างหาก ในเวลาเดียวกัน เราก้อได้เปลี่ยนมือกลองด้วย ซึ่งเป็นคนเเถวๆบ้านจิ๋ว นี่เอง เเกชื่อว่า "น้า เหม่ง" (ตา เหม่ง เนี่ย คงจะเป็นรายต่อไปที่จะโดนเเฉ ประวัติของเเก ใช้ได้เลย)   จิ๋ว เป้นชายไทย ร่างสันทัด … Continue reading →

มีอยู่ครั้งนึง ที่ผมเกือบถอดใจเลิกเล่นดนตรี …ตอนนั้น ผมอายุเเค่ 19 เป็นได้เเค่ นักดนตรีตามห้องซ้อมดนตรี วงของผม ก้อเป็นเพื่อนๆที่โตมาด้วยกัน ประกอบด้วย ป๋อ มือกีต้าร์ (ปัจจุบันเป็น สจ๊วต ของ การบินไทย) กอล์ฟ นักร้องนำ (ปัจจุบันเป็น ทหาร ยศ ร้อยเอก ของ กองทัพบก)นรชัย หรือ นร มือคีย์บอร์ด(เคยเล่นดนตรีอาชีพกับผมอยู่พักนึง ปัจจุบัน เป็น ผุ้จัดการศูนย์ โตโยต้า ย่าน เหม่งจ๋าย)เเละ โอ มือกลอง (ปัจจุบัน เป็นนักดนตรี เเบ๊คอัพ ของ ค่ายเเกรมมี่) … Continue reading →

ห่างหายไปนานเชียว วันนี้ผมเพิ่งจะ activated blog เมื่อตะกี้นี้เอง …จะว่าไปแล้ว มันก้อเริ่มจะหมดไส้หมดพุงเเล้วล่ะ สำหรับประสบการณ์เก่าๆ สมัยเป็นนักดนตรี …ในช่วงระยะ 10 ปี นั้น ส่วนใหญ่ ผมมักจะใช้ชีวิตเรียบๆง่ายๆ ซะมากกว่า อาจจะมีบ้าง ที่มีคนมาทำให้มันไม่ง่าย หรือ เจอะเจอกับสถานการณ์ที่ไม่ง่าย เเต่มันก้อไม่ได้ยากเกินกว่าจะเเก้ไข….สำหรับ ผู้ชายตัวคนเดียวเเบบผม  มันค่อนข้างจะสบายๆ เอาตัวรอดได้ง่าย กายอิสระ ใจอิสระ ไม่ต้องมีห่วงอะไร นอกจาก "ลูกน้ำ" ลูกสาว คนเดียวของผม   เท่าที่รู้ …ในช่วงที่ ลูกน้ำ ยังอยู่ในความปกครองของพี่สาว(ไม่เเท้)ของผม ส่วนตัวผมต้องไปเช่าบ้านอยู่รวมกันกับเพื่อนๆ หรือไม่ก้อ หนีตามสาวๆคนไหนซักคน เเละไปอยู่ด้วยกัน … Continue reading →

ปาเข้าไป 13 ตอนเเล้ว ผมชักทำท่าจะหมดมุขเเล้ว พูดถึงนักดนตรีก้อเเล้ว เจ้าของร้านก้อเเล้ว เเถม พูดถึงเเขกอีกต่างหาก เอๆๆๆๆๆงั้นควรจะพูดถึงใครอีกดีหว่า? อ้อๆๆๆๆๆ ได้การล่ะ…ยังเหลือ "เมียนักดนตรี" ที่ผมยั งไม่เคยพูดถึง                                  เคยได้ยินมั้ยฮะ? ที่เค้าว่ากันว่า "ผู้ชายที่ประสบความสำเร็จ มักจะมีผู้หญิงคนนึงอยู่เบื้องหลัง" อันนี้เป็นเรื่องจริงนะครับ สามี ภรรยา เหมือนสายลมใต้ปีกที่คอยพยุงซึ่งกันเเละกัน เเต่ถ้าใครคนนึงเอาเเต่ล้มๆๆๆๆ เเละรอที่จะโดนพยุงเเต่ฝ่ายเดียว มันก้อคงจะไม่ไหวล่ะคร้าบบบ   ..ใน เคส ของนักดนตรีส่วนใหญ่จะเป็นประเภท "เมียดี ผัวเลว" เเต่ก้อมีไม่น้อยที่ นักดนตรีบางคน มี "เเรดในเรือน"อยู่ข้างๆตัว ผมเจอมากับตัวอยู่ครั้งนึง…..   อาจจะเป็นเหตุการณ์ที่ผมพูดถึงซ้ำๆซากๆ  ผมมักจะพูดถึง "ไอ้เบิร์ด" ตัวเเสบ ที่เกือบจะได้กีต้าร์จากพี่ชายของผมไปฟรีๆ  … Continue reading →